Wim Stegeman (57) runt samen met zijn vrouw Marga het biologisch-dynamische akkerbouwbedrijf Saalland in Lelystad. Op hun land combineren ze traditionele landbouw met vernieuwende technieken. Met een Agroforestry proeftuin en hun rol als demonstratiebedrijf laten ze zien hoe biodiversiteit en landbouw elkaar kunnen versterken.
Acht jaar geleden begon Wim met Agroforestry, geïnspireerd door bijeenkomsten over voedselbossen. ‘Ik was nieuwsgierig naar wat bomen en struiken voor ons bedrijf konden betekenen,’ vertelt hij. Wat begon als een experiment, is nu een proeftuin van anderhalve hectare vol walnoten, hazelnoten, pruimen en zelfs truffels. Minder bekende gewassen zoals ciderappel, duindoorn en kwee krijgen hier ook een kans. ‘Het is mooi om te zien hoe deze gewassen niet alleen de biodiversiteit versterken, maar ook onze gewassen beschermen tegen wind en extreme weersomstandigheden. Het maakt onze bodem gezonder,’ legt hij uit. ‘Het economische rendement? Dat is nog afwachten. Maar wat de natuur en het landschap betreft, zie ik de voordelen al elke dag om me heen.’
‘Agroforestry heeft ons bedrijf ecologisch veel gebracht,’ vertelt Wim. ‘De biodiversiteit is toegenomen. Je ziet meer vogels en insecten, en de bomen creëren een soort microklimaat dat onze gewassen beschermt tegen wind en extreme omstandigheden.’ Economisch is het volgens Wim nog een zoektocht. ‘We zijn aan het ontdekken hoe we hier rendement uit kunnen halen. Misschien via recreatie en educatie, met workshops of rondleidingen. Maar het moet wel passen bij wie we zijn.’ Voor het landschap ziet hij ook een duidelijke meerwaarde. ‘We voegen diversiteit toe zonder dat we de openheid van Flevoland verliezen. Mijn droom? Meer afscheidingen met bomen en struiken die echt bijdragen aan een veerkrachtiger landbouwsysteem.’
Voor Wim is Agroforestry veel meer dan het telen van bomen. ‘Het gaat om het vinden van balans,’ legt hij uit. ‘Hoe breng je landbouw en ecologie dichter bij elkaar, zonder dat het ten koste gaat van je bedrijf?’ Met de proeftuin onderzoekt hij welke gewassen het goed doen op de zware Flevolandse kleigrond en hoe deze passen bij het open landschap. ‘Het is een zoektocht die soms geduld vraagt, maar ook veel leert.’ Tegelijkertijd ziet hij Agroforestry als een kans om kennis te delen. ‘Ik wil laten zien dat je met kleine stappen een verschil kunt maken. Het vraagt een andere manier van denken, maar ik geloof echt dat dit de toekomst van landbouw is.
